روش های کارآفرینی  در واقع برنامه های مهاجرتی استانی است که نهایتا و در صورت موفقیت در همه مراحل، منتهی به اخذ اقامت دائمی کانادا می شوند. برای اقدام در چارچوب این برنامه مهاجرتی اصولا رعایت موارد زیر لازم است:

دارا بودن سرمایه کافی که میزان آن بسته به استان و روش مورد نظر متفاوت است؛

دارا بودن سوابق و تجارب مدیریتی یا مالکیت بیزینس یا هر دو که بسته به استان مورد نظر میزان نوع آن متفاوت است؛

موفقیت در مرحله استانی

تعهد به سکونت و راه اندازی کسب و کار (استخدام افراد دارای اقامت دائم یا شهروندی کانادا) در استان مورد نظر

 به جز کبک که معمولا برنامه های مهاجرتی خاص خود را اعمال می کند و از حوزه خدمات قابل ارائه از سوی این سازمان بیرون است، این روش مهاجرتی معمولا به دو صورت برگزار می شود:

صورت نخست: استان هایی که شرایط متقاضی را بررسی می کنند و بعد از احراز شرایط، داوطلب را برای اخذ اقامت دائمی به دولت فدرال معرفی می کنند و داوطلب بعد از دریافت اقامت دائمی وارد کانادا می شود تا اقدام به سرمایه گذاری کند.

صورت دوم: استان هایی که شرایط متقاضی را بررسی می کنند و بعد از احراز شرایط، داوطلب را برای اخذ ویزای کار به دولت فدرال معرفی می کنند و داوطلب بعد از دریافت ویزای کار وارد کانادا می شود تا اقدام به سرمایه گذاری کند.در صورت راه اندازی بیزینس در بازه زمانی مقرر، داوطلب با معرفی نامه ای که از استان دریافت می کند به دولت فدرال مراجعه کرده که اقامت دائمی خود را دریافت می کند.

ظاهر امر نشان می دهد که صورت نخست مطلوبیت بیشتری دارد زیرا داوطلب در اولین گام با اخذ اقامت دائم وارد کانادا می شود در حالیکه در صورت دوم داوطلب ابتدا فقط ویزای کار دریافت می کند و سپس اقامت دائم اخذ می کند. با این حال باید گفت که بر اساس بازخوردهای مکرری که از داوطلبان این روشها گرفته شده است روش دوم مطلوبیت بیشتری دارد زیرا:

اولا: در هر دو روش معمولا به دست آوردن اقامت دائمی بصورت تقریبی یک اندازه زمان می برد با این تفاوت که در روش دوم مدتها قبل از دریافت اقامت دائم، داوطلب و خانواده وی اقامت موقت و اجازه کار و زندگی و کسب درآمد در کانادا را به دست آورده اند و زمانی که اقامت دائم اخذ می کنند عملا خانواده و بیزینس مورد نظر در کانادا به ثبات نسبی رسیده است.  به عبارت دیگر دریافت اجازه کار عملا امتیازی اضافی است که مدتها قبل از دریافت اقامت دائم به شما داده می شود.

ثانیا: اصولا در روش هایی که از صورت نخست پیروی می کنند مبلغی بین یکصد هزار تا دویست هزار دلار به عنوان تضمین راه اندازی کسب و کار یا اقامت در استان مقصد از متقاضی دریافت می شود و اگر داوطلب بعد از دریافت اقامت دائم نخواهد یا نتواند در استان سکونت کرده یا بیزینس خود را راه اندازی کند، اصولا این مبلغ ضبط می شود.ضمن اینکه در این موارد عملا به نقدینگی دوبرابری نیاز است و مبلغی برای راه اندازی کسب و کار و مبلغ دیگر برای تامین ودیعه لازم است. این روش معمولا در استان هایی رواج دارد که متقاضیان بعد از دریافت اقامت دائمی کانادا، استان مزبور را ترک می کنند و لذا اخذ و ضبط ودیعه یک نوع اقدام تنبیهی برای این قبیل اشخاص محسوب می شود. در روش دوم ودیعه ای از متقاضی دریافت نمی شود و مبلغ سرمایه گذاری نیز نزد خود داوطلب باقی می ماند تا نسبت به راه اندازی بیزینس خود اقدام کند.

ثالثا: در صورت دوم، بعد از دریافت اقامت دائمی کانادا، اصولا مدت زمانی که داوطلب با اجازه کار در کانادا حضور داشته است (تا سقف 365 روز از 730 روز حضور در کانادا)به عنوان مدت زمان قابل قبول برای دریافت شهروندی کانادا محسوب می شود. لذا در روش دوم معمولا دریافت شهروندی کانادا زودتر حاصل می شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر لطفا فرم ارزیابی را پر کنید یا برای رزرو وقت مشاوره از طریق لینک ها و شماره های تماس درج شده با ما در ارتباط باشید.